Ποιήμα-Σκέψεις από τη μαθήτρια Ιζαμπέλα Αντεμάι

 Tο φορητό τραπέζι που ήρθε μαζί με το παραλιακό σπίτι 

θυμάμαι που οι στάχτες από τα τσιγάρα μας το γκρίζαραν,

που τρώγαμε τα τελευταία κέικ από τον αγαπημένο σου φούρνο, 

κοιτάζοντας έξω απ'το παλιο παράθυρο με ροζ τριαντάφυλλα ζωγραφισμένα στο τζάμι,

μέχρι να κουραστουν τα ματιά μας,

κοιτάζαμε τη θάλασσα,

μέχρι το τέλος του γαλάζιου ορίζοντα που ταιριάζει με τον γαλάζιο ουρανό.